باغ مهران محل ساختمان مرکزی ساواک می شود. امروز مهران از مناطق شمالی شهر تهران است که از شمال به اتوبان شهید زین الدین، از جنوب به بزرگراه رسالت، از شرق به اتوبان نیاوران و از غرب به خیابان شریعتی منتهی می شود.
قلعه مهران، روستای مهران در شمال تهران از آبادی های باستانی بود که باقی مانده آن باغ مهران است. این باغ در دوره سلطنت محمدرضا شاه به سازمان امنیت ایران (ساواک) رسید. پیش از این واگذاری حوالی جنگ جهانی دوم مالک باغ شخصی زردشتی بود که با خانواده در قلعه اربابی آن زندگی می کرد. قلعه در وسط باغ وسیع مهران قرار داشت. اراضی وسیع باغ محدود بود به کاظم آباد و شمس آباد و سه راه ضراب خانه.
مهران، روستایی باستانی بود که تا دهه سی هنوز به همان وجه گذشته باقی بود تا این که به مالکیت ساواک در آمد.
«اولین تزریق پنی سیلین در ایران؛ درسال ۱۳۲۴ ش. در وزارتبهداری یک مستشار آمریکایی بود بهنام (میر)؛ درآن زمان درهر وزارت خانهای ۱یا۲مستشار خارجی خارجی مستقر بود. میر ۵ شیشه پنیسیلین به بیمارستان زنـــان داده بود و گفتــه بود درموارد سخت بیماریها و عفونتها که هیچ چاره دیگری وجود ندارد ازاین آنتیبیوتیک استفادهنمایید. سال۱۳۲۴ بود و مطب من تازه راه افتاده بود. روزی زن و شوهری به مطب من آمده بودند که آن ها را دکتر همایونفر متخصص اطفال معرفیکرده بود. خانم، زنچاق و بلندبالایی بود که سرش به پائین بود و خجالتمیکشید و مرد یکیاز بزرگان زرتشتی و شخص معروفی بود که اسم او بهخاطرم نیست. محل سکونت آنها در دهی بود در راه شمیرانقدیم بهنام مهران (منطقه رسالت فعلی)،آنزمان که از شهر به تجریش میرفتیم، پل سیدخندان و خیابان رسالت فعلی وجود نداشت و منطقة رسالت و خیابان رسالت فعلی کیلومترها بیابان بیآبوعلف و لمیزرع بود، اواسط این منطقهدهی بود بهنام مهران که مالک آن این آقای زرتشتی یزدی بود و ده دارای قناتهای متعدد و قلعه و تشکیلات قدیمی و آغل و گاو و گوسفند بود… شاید اراضی فعلی مجیدیه و شمسآباد و میدانرسالت فعلی در مرکز این ده بوده است… ده یک جاده خاکی حدود ۲ تا ۳ کیلومتر داشت که میرفتیم، تازه به اول دهمهران میرسیدیم و سپس به قلعه و خانه اربابده.»/ از خاطرات دکتر محمد صادق مقارهای، کتاب حکایتنامه طب ایرانی، انتشارات میرماه.
مسیل های فراوان بخش شرق کوه های شمیران از دربند تا نیاوران و دارآباد و غیره در این حوالی به هم می پیوندند و در تقاطع بزرگراه صیاد شیرازی به مسیل باختر تبدیل می شوند و تا دشت ورامین آب را هدایت می کنند.