افندی

افندی-لقبی است در عثمانی بمنزله آقا در فارسی (ناظم الاطبا) و این کلمه در ترکی از بیگ محترم تر است. ماخوذ از یونانی (صاحب اختیار) و در ترکی عثمانی بمعنی آقا/ لغتنامه دهخدا.
از کلمات و واژه های مصطلح عصر عثمانی است . بیشتر برای افراد باسواد بکار بردند، مانند میرزا در عصر قجر در ایران. هنوز در میان ترکان در ترکیه کاربرد دارد و برابر است با کلماتی که ادای احترام کند چون آقا و جناب و یا سرکار با این تفاوت که بعد از اسم می آید .
سران بهایی را افندی خطاب می کنند مانند:
عباس افندی )نام عبدالبهاء(  فرزند ارشد بهاءالله (۱۲۶۰ ق/‌۱۸۴۴ در تهران – ۱۹۲۱ در عکا)
شوقی افندی نتیجه (فرزند نوه) ارشد بهاالله (۱۲۷۶ ش/ ۱۳۱۴ ق در عکا – ۱۹۵۷م در لندن )
در تهران قدیم بچه ها افندی را بی آن که معنایش را بدانند، برای تحقیر به یکدیگر خطاب می کردند.