احرامى نوعى پارچه ضخیم بود كه درگذشته با ادوات قدیم بافته مى‌‌شد و مصرف روى فرشى یا موارد دیگر داشت كه با آمدن پارچه‌‌هاى فرنگى از میان رفت. احرامى باف‌‌ها كه با كم شدن مشتریان محصولشان آن‌‌ها هم از میان رفتند، در تهران نیز به این صنعت میهنى اشتغال داشتند.