نشر افکار نو در عصر مظفری
با آغاز صدارت امینالدوله در سال ۱۳۱۴ق./ ۱۸۹۶م.، دامنه آزادی نشر افکار نو به نظام تعلیم و تربیت نیز رسید و تحولات بنیادینی در ساختار آموزشی و محتوای مواد درسی پدید آمد. مهمترین گامی که در آغاز زمامداری امینالدوله در پیشبرد نهضت روشنگری برداشته شد، تأسیس انجمن معارف بود. این انجمن به همت شماری از رجال دوستدار آموزش جدید تشکیل گردید و نظامنامهای در ۲۰ ماده در شرح وظایف انجمن، درباره تأسیس مدارس ملی و ایجاد وسایل تعمیم معارف نوین تدوین کرد و زمینهای مساعد برای تأسیس کتابخانه ملی و تشکلهای سیاسی روشنفکر فراهم ساخت.( تاریخچه معارف ایران، تعلیم و تربیت، ج۱، ص۴۵۹-۴۶۴، تهران، ۱۳۱۳ش، س ۴، شم ۷ و ۸.) مبدع نظام نوین آموزش میرزا حسن رشدیه بود. او به همراه امینالدوله به تهران آمد و نخستین مدرسه را که در آن روش تدریس الفبای مقطع به کار میرفت و آموزش حروف از روی شکل آنها صورت میگرفت، در تهران تأسیس کرد. همچنین چند مدرسه عالی مانند مدرسه علوم سیاسی (۱۳۱۷ق/۱۸۹۹م) توسط میرزا حسنخان مشیرالملک و مدرسه فلاحت مظفری به ریاست یک بلژیکی (۱۳۱۸ق./۱۹۰۰-۱۹۰۱م) در همین دوره تأسیس شد.