نازی اباد
جایی که امروز نازی‌آباد خوانده میشود، باغی به اسم نازآباد بوده که ناصرالدین‌شاه برای یکی از سوگلی‌هایش به اسم نازخاتون خریداری کرد و در آن قصری ساخت که بعدها به دهی با این نام تبدیل شدو بعد در آنجا پارک احداث کردند. با ساخت خانه های دهه 1330ش. «نازآباد» تبدیل به «نازی‌آباد» شد. بروز جنگ جهانی دوم و درگیری ایران در دهه ۱۳۲۰ش. کشور را با رکود و قحط ناشی از آن، روبروکرد. این امر مهاجرت جمعیت فقیر را به تهران تسریع کرد و افزایش دادو زمین بیشتری برای برآورده ساختن نیاز مسکن به کار گرفته شد. اسکان آذربایجانی‌های مهاجر، محلات ترک‌نشینی را در اطراف راه‌آهن و امیریه به وجود آورد. اولین رشد ناپیوسته و برنامه‌ریزی شده در زمان قوام‌السلطنه در ۱۳۲۵ش توسط بانک رهنی در اراضی تقسیم شده سلیمانیه، در جاده دوشان تپه به وجود آمد و هم‌زمان با آن گروهی از مهاجران با اشغال اراضی شمال چهارصد دستگاه، دست به ساختن اولین مفت‌آباد یا زورآباد در حومه تهران زدند. در پی آن محلات بسیاری با تفکیک و واگذاری اراضی بزرگ با قسط‌های درازمدت بانکی شکل گرفت. از جمله آن‌ها ست: نازی‌آباد با طرحی از آلمانی‌ها شامل ۸۰۰، ۲ قطعه شهری در جنوب تهران، و نارمک با ۰۰۰، ۸ قطعه شهری طراحی شده در شمال شرقی تهران (۱۳۳۳ش.). نازی‌آباد در ۱۳۴۰ش. توسعه یافت. تملک کلیه اراضی موات شهر به مساحت تقریبی ۱۵ میلیون مترمربع به موجب قانون ثبت اراضی موات شهر تهران مصوب ۱۳۳۱ش، سرمایه‌ای کلان برای دولت فراهم آورد.
تمامی مطالب سایت تحت حمایت قانون «حقوق مولفين» میباشد.
هرگونه سوءاستفاده به هر شکلی يا انتشار مطالب در سایتها یا نشریات، بدون کسب اجازه از مولف و بدون ذکر منبع اکيدا ممنوع است.
همچنین استفاده از مجموعه مقالات بصورت یکجا ممنوع میباشد
تمامی حقوق برای وبسایت تهران نامه محفوظ است. | طراحی و توسعه توسط رایانیتا