مسجد آقا موسی و درگیری خونین مشروطه خواهان
مبارزات علنی آزادیخواهان تهران در ۱۳۲۲ق./۱۹۰۴م. آغاز شد. ابتدا درخواست تأسیس عدالتخانه در ۱۶ شوال ۱۳۲۳ق./۱۵ دسامبر ۱۹۰۵م، همزمان با هجرت علما به آستانه حضرت عبدالعظیم و تحصن در آنجا در اعتراض به استبداد علاءالدوله حاکم تهران مطرح شد. این نخستینبار بود که از مجلس رسیدگی به عرایض متظلمین و از عدالتخانه به عنوان یک نهاد سیاسی مشخص سخن گفته شد و تشکیل آن همچون یک خواست همگانی صریحاً اعلام گردید. این تحصن سرانجام در ۱۶ ذیقعده ۱۳۲۳ق./۱۳ ژانویه ۱۹۰۶م، پس از یک ماه با وعده مظفرالدین شاه برای تدوین و اجرای قانون به پایان رسید.(ملکزاده، ج۱، ص۳۰۸-۳۱۰، ۱۳۷۱ش.) علما آنگاه در باغ گلستان و تخت مرمر با شاه ملاقات کردند؛ اما استبداد عینالدوله حاکم تهران همچنان ادامه یافت. این فشار سرانجام در ۱۸ جمادیالاول ۱۳۲۴ق/۱۱ ژوئیه ۱۹۰۶م، با درگیری قزاقان با طلاب مدرسه و مسجد حاج ابوالحسن، و زخمی شدن ادیبالذاکرین و کشته شدن سیدعبدالحمید نهضت را وارد مرحله دوم کرد. به دستور صدرالعلما پیکر عبدالحمید از بالای امامزاده یحیی تا مسجد جامع تشییع گردید. بازار بسته شد و مردم در مسجد جامع برای تأسیس عدالتخانه تحصن کردند. در روز جمعه ۲۰ جمادیالاول ۱۳۲۴ق./۱۳ ژوئیه ۱۹۰۶م. تمام صحن مسجد و اتاقها و شبستانها و حتی پشتبامها و گوشه و کنار مملو از جمعیت بود، در برابر مسجد آقاموسی، نرسیده به چهارسوق بزرگ بازار، درگیری خونینی میان متحصنان و نظامیان رخ داد.(ناظمالاسلام کرمانی، ج۱، ص۴۰۸-۴۱۴، ۱۳۶۳ش.) تا عاقبت در روز یکشنبه ۱۸ شعبان ۱۳۲۴ق/ ۸ اکتبر ۱۹۰۶م مجلس شورای ملی در کاخ گلستان افتتاح شد. بعد از آن نشستهای مجلس در اتاق بزرگ بهارستان که تالاری پر شکوه و مزین و مفروش بود، صورت میگرفت.( ماهانه اطلاعات، شم ۸، آبان ۱۳۲۸)