قنات های تهران

قنات های تهران
در زير تهران هزار نهر قنات جاري است كه آبها را از كوهستان به شهر مي رسانند. هر مالكي در باغش آب جاري دارد و با سرفرازي آن را به شما نشان مي دهد و با صداي بلند مي گويد: عجب آب صاف پاكي است! بهترين آب تهران است، ولي وقتي شما نگاه مي كنيد مايعي مي بينيد، تيره و گل آلود پر از مواد ناراحت كننده.
هر يك از اين قنات ها از هنگام ايجادشان يعني از 100سال پيش يا بيشتر تاكنون سرنوشت مصيبت باري داشته اند. يك جا اشخاص وارد و خبره طاق گنبديش را خراب كرده اند، جاي ديگر خودبه خود فرو ريخته است و به اين ترتيب است كه آب پاك و زلال كوهستان در تهران به صورت مايعي كثيف در جريان است. قاعدتا دهانه اين قنات ها در خيابان، وقتي از آنها استفاده نمي شود، بايد با قطعه سنگي بسته باشد، ولي ايراني ها اين كار را زايد و بي فايده مي دانند و اين سوراخ ها هميشه باز مي مانند. تعداد اين سوراخ ها در تهران زياد است.
هم در وسط بازار نيمه تاريك از آنها ديده مي شود و هم در ميان پر رفت و آمدترين كوچه وخيابان شهر. در مقابل سفارت انگليس نهري سرپوشيده از سه محل سوراخ شده است و اين سوراخ ها تله وار در كمين مچ پاي عابران گيج و شترهاي سر به هوا و قاطرهاي پر حوصله و خرهاي با نمك و اسب هاي مغرور و سركش هستند. شب رد خور ندارد هر مچ پايي طعمه آنها شود، بي رو در بايستي خردش مي كنند.
ايراني ها شاه را سرنگون كردند و به حكومت مشروطه راي دادند و شايد روزي نه چندان دور برسد كه قوانين آن را نيز اجرا كنند، ولي محال است بشود پيش بيني كرد كه اگر يك ايراني در چاله اي افتاد چه وقت به فكر مي افتد و وظيفه خود مي داند كه سر آن را بپوشاند تا ديگران به نوبه خود در آن نيفتند.(خاطرات سفر كلود آنه در آغاز مشروطيت، صص 33، 31 و۱۶)