سیم کشی(نخستین) در تهران
مهمترین کارخانهای که در این دوره در تهران برپا گردید، کارخانه برق امینالضرب بود. کتاب تاریخ مؤسسات تمدنی جدید در ایران خریداری کارخانه توسط امینالضرب را در ۱۳۲۳ق.، و تاریخ به کار افتادن آن را ۱۳۲۵ق. آورده است، (محبوبی اردکانی، ج۳، ص۳۸۳-۳۸۶، ۱۳۷۶ش. ) ولی زمان شروع فعالیت کارخانه احتمالاً یکی دو سالی پیش از آن است، زیرا به نوشته ناظمالاسلام کرمانی در ۱۳۲۰ق استفاده از چراغ برق در عمارات سلطنتی افزایش یافت و پس از آن در ۱۳۲۴ق./۱۹۰۶م چراغ برق در کوچههای تهران و خانهها و مساجد و مدارس شهر شایع شد.
تلفن را نخستینبار در زمان ناصرالدین شاه، پسرش کامرانمیرزا در تهران معمول کرد و ظاهراً راهنمای او در این کار بواتال بلژیکی بود. ابتدا یک رشته سیم میان خانه ییلاقی او، یعنی کامرانیه شمیران و مقر حکومت تهران و وزارت جنگ کشیدند. پس از آن میان مقر ییلاقی شاه و عمارات سلطنتی تهران نیز یک رشته سیم تلفن دایر گشت و آنگاه میان خانه صدراعظم در پارک اتابک و عمارت دیوانی در ارگ سیمکشی شد؛ ولی ایجاد اولین شبکه تلفن در دوره مظفری آغاز گردید و در سالهای بعد توسعه بیشتری یافت.(جمالزاده، ج۱، ص۱۸۴، ۱۳۶۲ش.)