ساخلوهای(پادگان های) تهران
از اواخر دوره قاجار (مستوفى، ج ۱، ص ۸، ۴۲۲) و نيز براساس مصوبه فرهنگستان ايران (۱۳۱۴ـ ۱۳۲۰ش)، واژه پادگان جايگزين ساخلو شد (روستايى، ص۳۸) تأمين حقوق و مواجب نيروهاى ساخلو برعهده حكومت مركزى بود. براساس گزارش عين السلطنه (ج ۴، ص ۲۸۹۲، ۲۹۲۷) جيره و مواجب اهل ساخلوى تهران سالى هفت تومان بود كه بعدها به ماهى چهار تومان افزايش يافت. هزينه بسيار زياد نگهدارى ساخلوى يك منطقه باعث مى شد تا دولت آن منطقه را به اجاره دهد و هزينه سنگين ساخلوى شهر را نيز به حاكم منطقه واگذارد (حبيبى و وثوقى، ص ۱۸۳). در ۱۳۳۲ق/۱۹۱۴م نظمیه به دست مستشاران سوئدی سپرده شد. آنان کارکنان قدیمی را تصفیه کردند و نیروی جدید آموزش دادند. ساخلوهای تهران یکی در باغ یوسف آباد(بیمارستان ارتش تقاطع جاده پهلوی و خیابان عباس آباد) و دیگری در باغ شاه بودند. سیصد تن از کادر جدید نظمیه در ساخلوی باغشاه و سیصدتن دیگر در ساخلوی یوسفآباد تحت تعلیم مربیان سوئدی قرار گرفتند. مأموران جدید پلیس رسیدگی به اموری مانند قتل و جرح و سرقت، حمل اسلحه، قلب سکه، هتک ناموس و اعمال منافی عفت، فریب اطفال، و همچنین رسیدگی به کار مسافرخانهها و کاروانسراها و جرایم دیگر به عهده داشتند. نظمیه تهران ساختمان دیگری هم در میدان توپخانه و نقاط دیگر تهران در اختیارشان بود.