زنگی

زنگی – منسوب به زنگ، منسوب به قبایل سیاه پوست ساکن افریقای شرقی، سیاه پوست.

معنی رومی: اهل روم، سفید پوست

 یعنی یا سیاه سیاه باش یا سفید سفید؛ دو رو نباش.

نظامی سروده:

 جهان را نيست كارى جز زرنگى.

گهى رومى نمايد گاه زنگى

رومی . منسوب به روم . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از شرفنامه ٔ منیری ).

وگرنه یکی ترک رومی کلاه

به هند و به چین کی زدی بارگاه .

فردوسی .

مردم روم . اهل روم . به مناسبت سفیدی رنگ پوست و آن را شعرا مقابل زنگی آورند به مناسبت سیاهی پوست : یا رومی روم باش یا زنگی زنگ./ لغت نامه دهخدا.

زَنگبار منطقه‌ نیمه‌خودمختاری در تانزانیا، مجمع‌الجزایری در اقیانوس هند و پایتخت آن شهر زنگبار است. زنگ واژه‌ای فارسی است و به معنی تیره ‌رنگ، قهوه‌ای و سیاه، «بار» به معنی ساحل، کناره و کرانه (مثل: جویبار، رودبار، ارسباران …). «زنگبار» یعنی «ساحل سیاهان» یا «سرزمین سیاهان». بعد از اسلام مهاجرانی از شیراز، شوشتر و سیراف به زنگبار کوچیدند و در آن‌جا ساکن شدند. ارتباط  میان ایران و آفریقا (حبشه و زنگبار) به زمان هخامنشیان می رسد.