باغ صبا

باغ صبا- عبدالله انوار می گوید:

«حیازت اراضی موات» یعنی اگر کسی زمینی را که مرده است آباد کند مالک آن زمین می شود. چه در بخش شرعی و چه در قانون مدنی هم این موضوع هست. به شرطی که بعدها هم عملیاتی روی این زمین داشته باشد. خیلی از باغ های تهران هم همین طور بوده است؛ یکی همین باغ صبا برای حاج حسین آقای ملک که قبلا متعلق به پدرشان بوده است. از بالای خیابان شاهرضا بگیرید تا زیر تپه های عباس آباد این زمین ها همه متعلق به سپهسالار میرزا حسین خان بوده است. بعد از آن در زمان ناصرالدین شاه ایشان فرماندار خراسان می شوند و به پدر حاج حسین آقای ملک دستور می دهد تا این باغ را بسازند. بعد از احداث باغ سال بعد در باغ سپهسالار در همین مکان از طرف پدر حاج حسین دعوت می شود و می گوید صورت حساب را بیاورید و  صورت حساب را می بیند و عصبانی می شود و می گوید این صورت زیاد است. پدر حاج حسین ناهار می آورد و از سپهسالار خواهش می کند که قربان بفرمایید غذا بخورید و هر چه قبول دارید، بدهید. سپهسالار هم به غیرت قاجاری اش برمی خورد و می گوید تمام این زمین ها برای تو. خب این ها نه گناهی داشته نه چیز خلاف شرعی بوده و اصل قانونی دارد.»

نمایی از شب باغهای تهران

دومین سخنران این مجلس ترانه یلدا  با شعری از جد خود: محمود ملک الشعرای صبا (نقاش دوران قاجارکه نقاشی هایش در کاخ گلستان هست) با نام باغ لاله زار از خاطرات دوران کودکی خود و لالایی های مادربزرگش با این شعر- لالایی گفت و اینچنین آن را قرائت کرد:

رفتم به باغ لاله زار، دیدم سه یار گلعذار

یکیش گل و دو تاش بهار، پوشیده رخت زرنگار

باغبون اومد با بیلش، با ریش و با سبیلش

با تنۀ همچو فیلش، انگور توی زنبیلش

گفتا شوید مهمان من، بشینید توی ایوان من

بکشید از این قلیان من، تنباکوی شیراز دارم

 پنیر کزاز دارم، پستۀ دهن باز دارم

گفتا کنید با هم کمک، بازی کنید الک دولک

تا بیارم گوشت و نمک،  قلیه کنید، قورمه کنید

 گوشتو توی دنبه کنید، چشماتونو سرمه کنید

بهار که شد آیید به باغ، صبح سحر پیش کلاغ

تا بیارم تفت خیار، تفت دیگر سیب و انار با هلوهای آبدار…

بعدش بیارم خربزه، بعدش بیارم کمبزه

کمبزه های خوشمزه، تا بخوری مثل بزه!

بعدش رویم توی خونه، مثل گنجیشک توی لونه

گندم خوریم و شاهدونه، با نقل و هل دونه دونه

بعدش رویم زیر لحاف با لحاف های خوش لفاف

لحافو کشیم بر سر ناف، زکوزه خوریم آب صاف

باغ صبا- نام باغی به شمال تهران و اکنون به سبب تقسیم شدن قسمتی از اراضی آن به صورت محلتی از تهران در آمده است و در آن قناتی به همین نام جاریست. از قنوات شهر تهران و آن سابقاً خارج از شهر بوده و اکنون جزو شهر محسوب می شود./ لغت‌نامه دهخدا

در جنوب باختری قصر قاجار فتحعلی خان صبا،ملک الشعرای عصر قاجار اقدام به ایجاد باغی نمود که به نام او به (باغ صبا) مشهورشد.

امروزه باغ صبا یکی از محله‌های شمال رو به مرکز تهران است که از طرف شرق به خیابان شریعتی، از طرف غرب به خیابان سهروردی، از طرف شمال به خیابان مطهری و از طرف جنوب به خیابان بهار شیراز منتهی می‌شود. این باغ در ایام قدیم جزو محلات ییلاقی پادشاهان قاجار بوده ‌است. با جمعیت ۹۶۶۵تن و مساحت ۶۱۴۵۸۴ مترمربع.