امانیه

در شمال دوشان تپه و در شمال شرقى تهران قدیم محلى بوده كه در كتب تاریخى غالباً به نام «گنج آباد» خوانده شده است كه اكنون جزو شهر محسوب مى‌‌گردد، آن‌‌جا را امانیه گویند. اهمیت آن به سبب خرابه بسیار كهنه و باستانى آن‌‌جاست و نام گنج‌‌آباد را نیز به همین مناسبت بر آن نهاده‌‌اند. اعتمادالسلطنه راجع به امانیه ذكر كرده است: «صبح تا مهدى آباد مشیر خلوت با درشكه رفتم، از آن‌‌جا سوار شدم از راه كوه خرابه شهر قدیم امانیه كه حالا اسمش را گنج آباد گذاشته‌‌اند به دوشان تپه آمدم.» / روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه، ص 853.

 اعتمادالسلطنه (كه اوایل صنیع‌‌الدوله لقب داشت) در دررالتیجان قلعه استوار و باستانى آپامه[1] از بناهاى سلوكوس نیكاتر در حوالى رى را در همین محل امانیه یا گنج آباد دانسته و تصریح كرده كه آن‌‌جا را عامه گنج آباد و سنگر افراسیاب مى‌‌گفتند و معسكر سلوكوس بوده است و قول كنت دوگوبینو وزیرمختار فرانسه مقیم دربار ناصرالدین شاه را كه معتقد بود قلعه آپامه در حدود سرخه حصار تهران بنا گردیده بود مردود دانسته است. / دررالتیجان، ج 1، صص 24 و 193.

 در ایران باستان در ذكر سلوكوس نیكاتر یا سلوكوس اول ذكر شده كه وى سه شهر به نام آپامه زن ایرانى خود ساخت. / ایران باستان، ج 3، ص 2063؛ جغرافیاى تاریخى شمیران، ص 110.