امامزاده شكراب

در شكراب چند تن از امامزادگان مدفون‌‌اند كه مدفن پنج تن در دو بقعه موجود است. نام دو تن از ایشان به دست است كه در لوحه زیارت‌‌نامه بدین قرار ذكر گردیده است: «السید زاهد و السید طاهر الملقب به سید امیر ابنى سید زین‌‌العابدین بن سید حسن بن زید بن على بن حسین بن على بن ابى‌‌طالب (ع).»

امامزاده شکراب

 اشكالى كه در این سلسله نسب هست، آن است كه حضرت زید را فرزندى به نام حسن نبوده و محتمل است كه در خواندن از خط كوفى قدیم حسین را از فرزندان حضرت زید حسن خوانده باشند (فرزندان حسین به رى آمدند)، یا در واسطه سقطى وجود داشته باشد، و زین‌‌العابدین نیز ظاهراً لقب پدر آن بزرگوار است؛ چنان‌‌كه براى حضرت سجاد بوده است. دلایلى كه به استناد آن‌‌ها توان گفت كه این دوتن بزرگوار از داعیان حسن بن زید هستند بدین قرار است:

 1. لقب امیر باز نماینده این حقیقت است كه صاحب لقب در آن حدود سمت امارت داشته است و این سمت را مسلماً دربار خلافت بنى‌‌عباس هرگز به فرزندان على علیهم‌‌السلام نمى‌‌بخشیده است و بدان زمان جز علویان زیدى مازندران مقام اسلامى دیگرى در آن حدود وجود نداشته كه چنین سمتى به سیدى اعطا  كند.

 2. قلت وسایط در سلسله نسب مى‌‌رساند كه این معصوم‌‌زادگان در قرن سوم مى‌‌زیسته‌‌اند؛ یعنى عهدى كه علویان زیدى در آن‌‌جا حكومت داشتند.

 3. نسبت این دو بزرگ به حضرت زید بن على بن حسین مى‌‌رسد كه كمال قرابت را به علویان زیدى طبرستان داشته‌‌اند.

 4. مدفن ایشان در حوزه متصرفى علویان است و نسل ایشان به نام سادات شكرابى هنوز در آبادى‌‌هاى آن حدود كثرتى دارند.

 5- چنان‌‌كه گذشت شكراب مركز زردشتیان آتش‌‌پرست آن حدود بوده است و تا سیدى قدرتى از یك مقام مقتدر به وى واگذار نمى‌‌شد و مأموریتى رسمى نمى‌‌یافت، نمى‌‌توانست بدان‌‌جا درآید و شهرتى كسب كند و خاندان او در آن‌‌جا بمانند.

 6. آن حدود همه زردشتى بوده‌‌اند، و جز این سادات براى ترویج اسلام در آن ناحیه كسان دیگرى شناخته نشده‌‌اند.

 در آبادى‌‌هاى دیگر نزدیك به آتشگاه توچال آن‌‌جا كه تفصیلش بیاید و بیش از شكراب از آتشگاه فاصله دارند، امامزاده‌‌اى مدفون نیست مانند اوشان و ایگل و آهار و شهرستانك و سرك و در شكراب كه به آتشگاه توچال از دیگر آبادى‌‌هاى آن حدود نزدیك‌‌تر است، پنج تن امامزاده داراى بقعه مدفون‌‌اند؛ این مهم ظاهراً این حقیقت را تواند بود كه سادات دعوت خویش را از این مركز زردشتیگرى آغاز كرده بوده‌‌اند و آتشگاه توچال نیز به كوشش ایشان خاموش شد و به تأثیر انفاس متبركه ایشان مردم آن‌‌جا از طریق زردشتى به آیین شریف اسلام انتقال یافتند. / قصران، ص 305.

 بقعه امامزاده‌‌هاى مدفون در شكراب به فرمان ناصرالدین شاه در سال 1286 ق. مورد مرمت قرار گرفت. بناى بقعه مربوط به سده ششم هجرى و دوران سلاجقه است.